E-mail, een SMS-tekst, berichten via de social media, … Goede communicatie is essentieel in je studie, op school of op je werk, in een relatie, enz. Maar wordt er anno 2015 nog wel gesproken met en tegen elkaar? Of enkel over elkaar?
Na de – schriftelijke – communicatie van het VTI in Aalst over hun aanpak over tekenen van radicalisering bij leerlingen heb ik er zo mijn twijfels over. De woorden die volgden kwamen er nà de commotie.
Mondelinge communicatie is de meest efficiënte manier om een boodschap van de zender naar de ontvanger over te brengen. Een snelle informatieoverdracht en feedback zijn de grote voordelen van het gesproken woord. Er kan ook ruis zitten op dit communicatieproces want de ontvanger kan de informatie anders interpreteren dan de zender oorspronkelijk bedoelde. Heb je het niet goed begrepen dan vraag je om herhaling of duiding zodat er geen twijfel meer is.
“The belief that one’s own view of reality is the only reality is the most dangerous of all delusions” liet Paul Watzlawick al optekenen.
Verstoppen we ons niet wat al te graag achter de laptop, tablet of iPad om ons beter voor te doen dan we zijn (op sociale media) of om een minder positieve boodschap te bezorgen die ‘gevoelig’ ligt? E-mailen naar je collega naast je doe je alleen om te informeren, niet om met hem of haar te spreken. Het is een instrument om informatie te delen en / of om opdrachten te delegeren. Het succes van communicatie via de PC, of moet ik zeggen ‘overload’ van berichten – is wel te begrijpen want er is geen onzekerheid of het bericht wel ontvangen is.
En toch is spreken, face-to-face communicatie, belangrijker dan algemeen gedacht. Het persoonlijke karakter hiervan is een belangrijk voordeel. Had de schooldirectie in Aalst eerst gesproken met de betrokken leerlingen dan kon de heisa er rondom worden vermeden en schade voorkomen. Een veiligheidsprobleem inroepen zonder een gesprek met de leerlingen in kwestie is een aanpak maar misschien niet de juiste. Een foutje in de communicatiestrategie?
Elke dag communiceren wij, u en ik, en krijgen we informatie via televisie, kranten, internet, gesprekken, enz. Taken, werkopdrachten en instructies op de werkvloer vallen ook onder deze noemer. Wanneer de uitvoering of het gedrag niet datgene is wat je als leidinggevende had verwacht kun je je de vraag stellen of het geselecteerde communicatiemiddel wel de juiste keuze was. Controleren of instructies werden begrepen hoort er tenslotte ook bij. Het belang van deze informele – meestal verbale – communicatie mag niet worden onderschat. Al deze input zorgt ervoor dat we een beeld krijgen van wat er leeft in de wereld rondom ons en bijsturen waar nodig. Cruciaal voor het creëren van het draagvlak en voor het behalen van de gewenste resultaten.
Overtuigingen delen is niet altijd aangewezen. Heel veel jongeren beseffen de gevolgen (nog) niet van het gebruik van social media. Heb je een idee, een visie waar je achter staat, of omgekeerd vind je je weg niet in de samenleving? Spreek er eerst over. Misschien word je beter begrepen … of overtuigd van het tegenovergestelde. Want wij, u en ik, en zeker jonge mensen, kunnen veranderen van visie. Tenslotte, groeien is veranderen en veranderen is mensenwerk.
Preventiekronkels 