Op zaterdagochtend ben ik chauffeur. Dochter naar de ropeskipping training brengen. En dan luister ik wel eens naar VRT Radio 1, zoals enkele zaterdagen geleden. Rihab Hajjaji, voorzitter van PEP! vertelde over de gemiste kansen voor jongeren uit kansengroepen. Met PEP! tracht ze deze jongeren op de juiste plaats in het onderwijs te krijgen. Een betere toekomst voor iedereen is het ultieme doel. Aan haar enthousiasme zal het niet liggen.
Vol overtuiging uitleggen wat, hoe en vooral waarom je iets doet, triggerde me. Vandaar dat ik meer wilde weten over PEP! en hun website eens checkte.
Zo las ik o.a. dat het een van hun doelen is om de complexe structuur van het onderwijs simpel uit te leggen, op een laagdrempelige en relevante manier.
Dat is ook onze opdracht als preventieadviseur. Duidelijke regels stellen en uitleggen waarom die er zijn. Verplichte veiligheidsinstructies afficheren werkt al lang niet meer. Er moet een connectie zijn met de collega’s en die kan er maar zijn als je dezelfde taal spreekt. ‘Letselvrij thuis komen’ is een duidelijke boodschap, voor elke logistieke medewerker, op elk niveau.
Het waarom centraal stellen is essentieel. Het is ook belangrijk om te luisteren naar de argumenten van de andere, als de manier waarop afwijkt (lees: onveilig gebeurt). Veiligheid stopt ook niet om 17u00 aan de bedrijfspoort. Veiligheidsgedrag zou evident moeten zijn want het belangt ons allemaal aan. Het doet me denken aan een blogpost van Juni Daalmans over sociale veiligheid als voorwaarde tot veilig gedrag.
Er is ook nog zoiets als woon-werkverkeer. En hoe vaak wordt er geen afscheid genomen na een gezellig samenzijn onder vrienden met “Kom wel thuis”. Een duurzaam verschil wordt gemaakt door het gedrag van u en ik.
‘Letselvrij thuiskomen’ is meer dan een boodschap, het is een doel op zich, om meer mensen letselvrij thuis te laten komen. Een duurzame ontwikkelingsdoelstelling. Want we vergeten (helaas) maar al te vaak de kosten voor bedrijf én maatschappij die bij een arbeidsongeval komen kijken. Om nog maar niet te spreken over de morele schade.
Rihab Hajjaji sprak ook over rolmodellen waar jongeren uit kansengroepen zich mee kunnen identificeren. Ook wij veiligheidsmensen hebben een voorbeeldfunctie, net zoals onze collega’s, leidinggevenden en de top. En daar schuilt ook het gevaar. Zonder hun correct gedrag geen draagvlak voor safety. Hoe gepassioneerd we het ook trachten te brengen.
En zaterdagochtend was het ook confronterend voor mezelf toen mijn eigen dochter zei: “Papa, laat uw telefoon liggen” toen we stil stonden voor de rode verkeerslichten, op de terugweg van de ropeskipping training. De BIVV (nu VIAS) sensibiliseringscampagnes waren blijkbaar bij mij nog niet doorgedrongen. Een duidelijke taal (van mijn dochter) die ik begreep was voldoende. Lesje geleerd!
En mocht ik het ‘vergeten’, dan is er nog de VSV-campagne. Beloofd !
Preventiekronkels 