Natuurlijk bestaan ze nog. De werkgevers die enkel en alleen aan preventie doen omwille van economische drijfveren, of het voorkomen van arbeidsongevallen (en de hoogte van verzekeringspremies).
De tijden zijn gelukkig aan het veranderen. Onlangs was ik op de presentatie van een enquête. Waarom doen werkgevers aan preventie? Wat zijn hun drijfveren anno 2013 (eind 2013)? Waarom doen ze het? Omdat de vakbond het wil? Omdat de werkgever het wil? Omdat het moet?
Nee, met “moeten” heeft het niet langer te maken. Maar met overleven. Overleven op een krapper wordende arbeidsmarkt. Op een arbeidsmarkt die steeds meer de macht bij de werknemer legt. Hij heeft de keuze. En het zal er niet op verbeteren. Tegen pakweg 2020 zijn we met zovelen op pensioen dat we amper de vacatures ingevuld zullen krijgen. Tenminste voor geschoolde medewerkers.
En dus kwam uit de enquête met maar liefst 65% “rententie en tevredenheid” naar voor als drijfveer voor Welzijn op het Werk. De wetgeving is voorbijgehold door de werkelijkheid. We doen het niet opdat het moet van de wet, maar omwille van de economische struggle for life.
En als dat eindelijk zo is. Heeft dat bepaalde consequenties. Het is niet langer noodzakelijk de preventieadviseur een beschermd statuut te geven. De preventieadviseur is gewild en begeerd door de werkgever.
En als hij niet meer beschermd is, is de deur wagenwijd open om er eindelijk een volwaardig lid van de directie / hoger management van te maken. Zodat hij kan wegen op het beleid. En mee beslissen. Ook over budgetten. Zodat we volop onze aandacht kunnen vestigen op wat echt belangrijk is: de mensen, de medewerkers.
En dan kan je je ook afvragen of het overbodige heilige huisje, PA in loondienst, ook overboord kan. Een echte professionele markt is vooral gebaat met specialisten. Mensen die hun niche in diverse bedrijven tegelijk toepassen. Freelancers die elk hun stukje aan Welzijn bijdragen. Hopelijk mag ik dat nog meemaken.
Preventiekronkels 
Mooie blog!
Ik volg u volledig dat de markt voordeel kan halen met specialisten-freelancers die hun know-how in diverse bedrijven tegelijk kunnen toepassen.
Het heilige huisje, PA in loondienst, hoeft voor mij echt niet overboord…integendeel. Ik zie het eerder als een “en-en-verhaal”.
De interne PA die op regelmatige basis ondersteuning krijgt van een freelancer.
Er zijn al bedrijven dit dit met succes toepassen!
Groeten
Bart
LikeLike
Interessante opinie.
Zelf werk ik voor een grote multinational waarin ik als EHS manager al verschillende entiteiten ondersteun – met reeds intern verschillende EHS cultuur. Ik had even goed een free-lance kunnen zijn…
Verder wil ik tevens aangeven dat met de snel veranderende werkelijkheid het ook eens dringend tijd wordt de functie van PA en tijdsbesteding te herzien. En inderdaad met het oog op een vaste plaats in het directiecomité…
Wat nu verwacht wordt van een PA is soms nog steeds huilen met de pet.
LikeLike
@Diederik Ik volg je volledig met je punt over de tijdsbesteding. Deze week sprak ik nog een preventieadviseur van een bedrijf boven de 1000 werknemers die voor 20% van zijn tijd vrijgesteld was voor preventie… Het probleem met het “beschermde statuut” is dat het niet als een volle carrière gezien wordt. Je staat letterlijk op een dood spoor… En dus zien we veel Chinese vrijwilligers en veel idealisten. Bovendien kun je in een klein tijdsbestek (cfr die 20%) nooit een echte specialist worden, doe mij dan maar iemand die in 5 bedrijven voor 20% actief is…
LikeLike
Zelf ben ik geen voorstander van de afschaffing van het statuut. Het is een job waar je nog teveel “de lastpost” in moet zijn. Veel bedrijven zijn nog niet klaar om een preventieadviseur als partner te beschouwen. Je hoort nog te vaak “je moet meer buiten rondlopen en contractoren bestraffen.” Spijtig. Waar wel dringend aan gewerkt moet worden, is de tijdsbesteding. Een preventieadviseur die de rol van Operations Manager combineert… het lijkt me toch een rare combinatie.
LikeLike
@Timothy … Geef eens eerlijk toe… zou je zelf goed in je vel zitten in een bedrijf waar je nog teveel “de lastpost” moet zijn en beroep moet kunnen doen op je bescherming? Of zou dat tot demotivatie en … burn out leiden? Terwijl je je zekerheid van je bescherming niet wilt opgeven, ga je m.a.w. zelf ten onder… Geef mij dan maar een andere en betere werkgever. De weg tot mijn 65ste is net iets te lang om ongelukkig te zijn.
LikeLike