De voorbije winter was ik te gast bij op een studiedag van een belangenorganisatie. Een gekende en gegeerde belangenorganisatie. Zo eentje met traditie en invloed. En toch… Ze wilden een namiddag over maatschappelijk verantwoord ondernemen houden. MVO is trendy en dus…
Bij het binnenkomen zag ik het meteen. Het publiek bestond uit zo’n 50 mannen. De meesten 45+, maar allen in hetzelfde uniform: een donker maatpak. Het uniform van de saaie degelijkheid. Van gebrek aan visie en creativiteit ook. De enige variatie bestond uit het al dan niet hebben van streepjes in het maatpak… En helemaal achteraan een tweetal vrouwen. In kleur. Alleen en verweesd. Deze achterste rij.
De sprekers waren vooral vrouwelijk. Als we het over MVO in praktijk hebben zien we plots een vervrouwelijking. En de totale afwezigheid van donkere maatpakken. De eerste spreekster wou het over mobiliteit hebben. Haar eerste vraag was wie er met het openbaar vervoer naar centrum Brussel was afgereisd… Geen handen in de lucht. Helaas ook de mijne niet. Maar de mannen naast me mompelden wel iets over gebrek aan parking. MVO. Snappie?
De laatste spreekster wou het over positieve energie hebben en begon zowaar op het podium te dansen. Ze nodigde alle aanwezigen uit om recht te staan en mee te doen. Vijf schuchtere maatpakken stonden recht. Ze dansten niet. Maar stonden toch al recht. Wat niet gezegd kon worden van de andere aanwezigen. Positieve energie. Snappie?
Een beetje meewarrig in gedachten verzonken passeerde ik achteraf langs de parking. Allemaal antracietkleurige wagens. Van de degelijke, betrouwbare merken. Conformisme ten top. Maar aan wat conform? Aan een zinkende Titanic als je het mij vraagt. De Titanic van de oude, klassieke, bange mannenclub. Een oude stijl van bedrijfsvoering die op zijn einde loopt, in deze tijden van openheid, transparantie en anders met elkaar en met de aardbol omgaan. Of hoop ik dat alleen maar? Ook al nader ik zelf de 45 jaar en betrap ik mezelf er soms op de gedachte dat zo’n donker maatpak toch iets heeft…
Preventiekronkels 
De hamvraag blijft natuurlijk willen we veranderen omdat het vandaag “marketing-hip” is of willen we veranderen omdat we echt “vanuit onze buik voelen” dat er een noodzakelijke beweging in ontwikkeling is?
Hoe kunnen mensen recht springen en dansen, zonder buikgevoel?
Misschien eens een maatpak met daaronder sneakers proberen?
Voorbij de comfort zone krijgt men een andere perceptie.
LikeLike
@Stien. Ik hoop in alle geval dat MVO zal matchen met onze reële manier van in het leven staan en zaken doen in een zeer nabije toekomst. De talloze jonge opstartende ondernemers geven me hoop. Nu moeten de klassieke grote bedrijven nog “kriebels in de buik krijgen” en MVO voorbij het marketingdepartement tillen.
LikeLike